“Oysa bilgelik görebilmek, duyabilmekti evvela. Yaşananları hazmedebilmek, işleyebilmekti belleğin defterine.
Eğilimdi, eğitimdi bilgelik; toy olmakla, bilgisiz olmakla, yalnız kalmakla, bir şekilde muhtaç olmakla başlamalıydı yolculuk.
Denemekti, yanılmaktı, tecrübeydi bilgelik. Hata yapmaktan, yıpranmaktan, faydaya adım adım yaklaşmaktan geçiyordu sırrı.
Terbiyeydi bilgelik; her tutuma karşılık almak, dövülmek, yontulmak demekti çoğu vakit.
Sarsılmaktı, yorulmaktı bilgelik zaman zaman; zayıflığa vakıf olabilmekti. Yaşlanmaktı bilgelik; gençliği hatırlamak, pişmanlıkları göğüsleyebilmekti. Acıkmaktı bilgelik, doymaktı sonunda.
Sıkışmaktı, boğulmaktı bilgelik; bir açıklık aramaktı nefes almak için. Farkındalıktı bilgelik; çelişkilere direnmek, nedenleri sorgulamak, varlığı anlamlandırabilmekti.
Yaralanmaktı, iyileşmekti, çekinmekti, korkmaktı, her şeye rağmen yılmamaktı.
Yaşamaktı bilgelik.”
