Türkiye tarihinde 1970’li yıllar neredeyse sürekli bir kriz ortamına sahne olmuştur. Bir yandan ağır bir ekonomik kriz, diğer yandan da bu ekonomik krizin derinleştirdiği sınıfsal çelişkiler, ülkenin derin bir siyasal ve ideolojik krize girmesine yol açmış ve ülke askeri darbeye doğru adeta koşar adım ilerlemiştir. Böylesi bir konjonktürde, krizden geniş emekçi yığınlar lehinde politikalarla çıkılabileceği iddiasında bulunan CHP, 1978 başında bir grup bağımsız milletvekili ile iki küçük partinin desteğiyle iktidara gelmiştir. Yirmi iki ay süren bu hükümet deneyimi, demokratik sol akımın krizle sınavı anlamı kazanmıştır. Tarih, demokratik sol akımın bu sınavda başarısız olduğunu göstermektedir. Ülke tarihi açısından büyük etkileri olan bu başarısızlığın ve bunu hazırlayan dönemin derinlemesine incelenmesi, Türkiye’de siyasetin geleceği açısından büyük önem taşımaktadır.
