II. Abdülhamit dönemi, Osmanlı tarihinin en dikkat çeken ve üzerinde tartışılan dönemlerinden biridir. Sultan kendi şahsına münhasır bir yönetim anlayışı geliştirmiştir. Osmanlı tarihinde daha önce görülmemiş zorluk ve imkânsızlık içerisinde tahta geçen II. Abdülhamit, saltanatın ilk yıllarında 93 Harbi’nin ve İngiliz siyasetinin kıskacında kalmıştır. Ancak ilerleyen süreçte Osmanlı coğrafyasında otoritesini sağlayıp kendi plan ve projelerini bir bir uygulamaya koymuştur.
Bu çalışmada bir araya getirilen yazılarda Sultan’ın Türkçeye verdiği değer ve Latin Harfleri meselesi, Berlin Antlaşması’nın uygulanması, nüfus sayımı, Yıldız suikastı ve Arnavutluk’un bağımsızlığı ana başlıklardır. II. Abdülhamit, 93 Harbi sonrası ülkeyi baştan aşağıya yenilemenin ve reform yapmanın peşine düşmüştür. Öncelikle uzun bir nüfus sayımı yapılmış, elde ne var ne yok belirlenmeye çalışılmıştır. Dönemin en hassas meselesi olan Ermeni isyanlarının nihayetinde ulaştığı nokta bizzat II. Abdülhamit’e suikast düzenlenmesidir. Ancak Sultan, bu suikastı da kendi politikası içerisinde eritmesini ve kullanmasını bilmiştir. Arnavutluk’un bağımsızlığı sürecini geciktirmiş ise de Sultan’ın tahtan indirilmesinden kısa süre sonra Arnavutluk İmparatorluk’tan kopmuştur.
