Çorapçı Suzan
Gözlerinden tanıdım, bildim seni sen O’sun.
Merhaba Suzan abla, ne bu halin hayrolsun?
Sırtında yırtık bohçan, medet umulmaz forsun;
Sen hala çarşı pazar, çorap mı satıyorsun?
Yüzüme bak da anlat, yıllardır neredesin?
Neşesi, kederiydin, dostu idin herkesin.
Neden inler nefesin, niye çıkmıyor sesin?
Vah be zavallı Suzan, bu gerçekten sen misin?
Seneler yıkmış seni, kötü harcamış zaman.
Böyle bitap görünce, şaşırdım kaldım inan.
Hani o güleç yüzün, nerde endamın havan?
Tükenmişsin bitmişsin, vah be zavallı Suzan.
