“Her tarafı kalabalık ve her tarafı ümran ve refah içinde bir Türkiye’yi yapmak ihtirasımız dininceye kadar aramızdan ayrılan sevimli adamın eserine döneceğimizi zannetmiyorum. Çünkü o eser ferah bir gönül ile karıştırılabilecek bir (İstanbul Albümü)dür. Renklerin tazeliğini, çizgilerin temizliğini ve motiflerin zenginliğini kana kana tatmak için, yeni vatan yapısını kat’i kabul muamelesini yapılması, yani bütün çekiç seslerinin uzaklaşması ve bütün yapıcılık hummasının inmesi lazımdır. Ahmet Rasim’in eseri, izlerini güç bulabileceğimiz bir devrin yıkanmış, bütün kirlerinden ve zaaflarından temizlenmiş zübdesi olacaktır.”
BurhanAsaf Belge
Hâkimiyet-i Milliye, 4021, 24.9.1932
“Ahmet Rasim ile Hüseyin Rahmi’nin büyük muharrir olduklarını bilir misiniz? İddia edebilirim ki bizim asrımızı anlamak için, torunlarımızın torunları Tevfik Fikret’ten, Süleyman Nazif’ten, Cenab Şahabettin’den, Recaizade’den ziyade bu iki edibin eserlerine müracaat edeceklerdir. Çünkü ancak bu ikisi zamanlarını tasvir ettiler.”
Celâl Nuri İleri
Hayat (Yeni Tertip), S. 5, Mayıs 1930
