İkisi de tutamayacakları sözlerin verilmemesi konusunda hemfikirdiler. Beklentileri dileklere çevrilmişti belki de. Yüreğim aklıma her günü hatırlaması için, aklım ise yüreğime hep sevgiyle kalması için dilekte bulunmuştu.
Platformun üzerinde geleceğe gidişi beklerken, yüreğim gelecekle ilgili daha endişeliydi. “Aklım başımdayken, sizleri hatırlarken, her zamanki gibi bilinmeyen bir geleceğe doğru hep birlikte,” diye geçirdi içinden yüreğim kendi kendine.
Ve birlikte geleceğe yöneldiler yanyana, birbirlerinden beklentileri olmaksızın. Yaşadıkları bedende imkansızı hayal etmeye, erişilemeyeni aramaya devam ettiler sessizce, kendilerini dile getiren bir şiiri anımsayarak ve zamanı unutarak.
