Ernst Jünger’in “önce kendimle ilgili bilgi vereyim” diyerek başladığı hikayesi; “Tımarhaneler dünyamızın manastırlarıdır.” cümlesiyle devam eder.
Alaaddin’in Problemi; insanlar içinde insansız, dostlar arasında dostsuz, aşklar içinde aşksız, problemlerin pençesinde tek başına çırpınan çağımız insanının öyküsüdür. Gün geçtikçe düğümlenen sorunlarla baş etmeye çalışanların hikayesi. Ernst Jünger, tek bir insanın öyküsünden yola çıkarak hepimizin problemini dile getiriyor. Yazar, insansızlaşmanın yüreklerimizde açtığı yaraları bir ironiyle görmemizi sağlamak için; “insan yalnızdır” diyor. Bir hayıflanmayla; bilerek ya da bilmeyerek yarattığımız yalnızlığımızı koyuyor önümüze. Amacı; “sihirli lambaya sahip Alaaddin’in bile problemleri vardı” diyerek okuru rahatlatmak değil. Olanın bitenin farkına varmasını ve düşünmesini sağlamak.
