Kitab’ ı hayattan çıkarmaya şefkatli bir protesto olduğu kadar, Kitap’tan bir hayat çıkarmaya çağrı…
Kaynağı semavi/göklü olsa da yerli bir çaba…
Bir tefsir değil.
Bir insanın Kitab’ ını anlama çabasını diğer insanların tanıklığına açması…
Anlama yaklaşma çabasına ortak etmesi…
Zaten belleğinde yüksek ve mutlu bir hayatın hatırasıyla bu güzel bahçeye “düşen/düşkünleşen” insanın kendinden ayrılığı sona ermelidir. Çünkü hakikate yaklaşma çabasından ayrılık; gönlü tok, sırtı pek olamamadır.
Kalbinin ayazda kalmasıdır. Zor bir yoksulluk biçimi...
Bu ayrılığın büyük nedeni; insanın Allah’ı anlayamamış olması…
Tam yaşama sevincini hissedecekken boğaza duran o hasret!
Başa çıkılması zor bir yalnızlık ve kimsesizlik…
Kitap, işte o yalnızlığa karşı bir misilleme teklifi olmak derdinde!
