Düşündüğümüz, söylemek istediğimiz, söylediğimizi sandığımız, söylediğimiz, karşımızdakinin duymak istediği, duyduğu, anlamak istediği, anladığını sandığı ve anladığı…
Birbirimizi yanlış anlamamız için en az dokuz ihtimali sıralar
Sylviane Herpin.
Belki de bu sebeple anlaşılmanın bir lüks olduğunu dile getirir
R. Waldo Emerson.
Peki, kendimizi anlamamızın yolu nereden geçer?
Kelimeler birer organdır. Yaşamla bağ kurmamızı sağlar.
Konuşurken ağzımızdan çıkarlar, fakat gitmezler.
Dünyamızı kelimelerle ifade eder, kelimelerle tanımlarız. Böylece duvarlar örer ya da duvarları yıkarız. Onları sadece sözlük anlamları ile değil, sosyolojik ve psikolojik anlamlarıyla da kullanırız. Biz, konuştuğumuz kişiyiz. Seçtiğimiz kelimeler, sözler sadece konularımızı değil, bütünüyle bizi resmeder.
Ve sustuklarımız, bundan bağımsız değildir.
Göksel Bekmezci
