Kadın yalnızdır aslında…
Eşi olsa da, çocukları bulunsa da…
Sevincinde yalnız…
Ağlamalarında yalnız…
Çocukluğunda yalnız, genç kızlığında yalnız…
Çaba içindedir herkes, ondan bir şeyler koparmak için…
Kimi sevgisizliğinin doyurucusu gibi tanır onu…
Kimi yalnızlığının gidericisi gibi…
Ve belki karşılıksızlığından olsa gerek, verdiği “iyi eder” insanı…
Bu kitabın adı her ne kadar Annelik Sanatı olsa da; aslında kadınların eşleri için yazıldı... Annelerin çocukları için…
Bir annenin yalnızlığının derinliğini görmek... Ona gerçekten “eşlik” etmek…
Ona eşlik ederken, onunla iyi olmak isteyenler için yazıldı…
Bir kadının öfkesinin çocuksu zayıflıklarını örtme çabası, kızgınlıklarınınsa artık bunaldığının işareti olduğunu fark etmek isteyenler için yazıldı…
Ve belki kendinin nasıl bir anne olduğunu aynada görmek isteyen anneler için yazıldı…
