Evet; Nell bir zamanlar mesuttu... loş odalarda şarkılar söyleyerek, tozlu antikalar arasında kıvrak ve neşeli adımlarla dolaşarak, odalardaki eşyanın kendi gençlik ve körpeliği ile bir kat daha köhne ve eskimiş görünen, bir kat daha sertleşip çirkinleşen havası içinde; şen ve mesut bir ruhla, gezip durmuştu.
Halbuki şimdi; odalar soğuk ve kasvetli idi. Kendi odasından çıkarak bu odalardan birinde oturup uzun ve sıkıntılı saatler geçirdiği esnada, bu eşya ne kadar hareketsiz ve sâkit (düşen, hükmü kalmayan) kalıyor; ağzını açıp sessizlikten kısılan sesi ile sükûneti ihlâl etmeye cesaret edemiyordu.
