Ida zor durumda. Bir gün, anne ve babası yanlarında Bücürük’ü getirdi. Bücürük gece gündüz ciyak ciyak aglıyor, tükürükler saçıyordu. En kötüsüde bütün dünyanın sanki onun etrafında dönüyor gibi görünmesiydi. Sonunda Ida, Bücürük’ün ise yarayacagı bir konu fark etti.
Gerektiginde bütün suçu onun üzerine atabilirdi!
Mutfakta su savası mı? Duvarda sulu boya izleri mi? Hepsini o yapmıstı!
Bücürük’ü eve anne ve babası getirmisti, ama Ida Bücürük’le yalnız kaldıgında gülümsedigini gördü.
Belki de su Bücürük o kadar da kötü bir sey degildi.
