Yüreklere doğru bir sefer başlasa.
Usul usul akan, derin vadileri aşıp gelmiş, berrak kar suları ile köpük köpük arıtan nehirler gibi yürüse yaşam damarlarımıza.
Yüreğimizin en tenha duraklarına, kararmış, katılaşmış hallerine, buza kesmiş demlerine, soğuktan yarılmış, kabuk bağlamış yaralarına ve dahi dermansız sancılarına doğru ılık, arıtan şifa duruluğunda bir ırmak boşalsa…
Sen bilmez misin derin vadilerin suları yataklarını bir gün bulur, sancılar durulur, sızılar diner, yolculuklar biter bir gün, bitmeyen kalp ağrısıdır.
Sen ey yolcu arınma zamanlarına doğru yola revan olduğunda başlar her şey.
Zor zamanların içinden sesleniyor; çetin yollarda birlikte yürümeye davet ediyor Selvigül Kandoğmuş Şahin ve sorular, hasbihaller, derinlikli bir iç yolculuk eşliğinde; “zamanı” anlamlı ve yaşanılır kılacak “insan hallerinin ve yaşanmışlığın” peşine düşüyor.
Yaşanılan tüm zorluklara, acılara rağmen; umutla, düşle, düşünceyle örülmüş “anlamlı zamanlara” doğru bir yürüyüş çağrısı: Arınma Zamanlarına.
