Gözlerim yağmurun odası.
Sandıkta yüreğime saplanmış anılarımız.
Neydi bizim yaşadıklarımız.
Hıçkırık gözyaşlarını tedavi eder mi?
Hastalık içinde geçen onca düş mevsimi.
Bahar bir türlü gelmez oldu.
Ayrılık, yalnızlıktan da yalnız.
Aşkımızın içindeki gurur,
Var olan nefretimiz kadar haksız.
Bakıyorum penceredeki gizemli geçmişime.
Çekmecedeki resmin hala gözlerimin önünde.
Aynada duran benim yüzüm mü?
Kendimi seyrederken seni görür gibi.
Var olacak mı bu aşk bir daha.
Acaba çılgınlığım ait olduğu yeri bulacak mı?
Kuşlar yeniden uçacak mı?
Ya da çocuklar şarkı söyleyecek mi?
Bildiğim her şeyi unutsam da,
Senin ismini yeniden bu hayata yazsam.
Kudret Alkan
