“Her eser, ne derece perişan-eda olursa olsun yazarından bir parça olmak dolayısıyla sahibi indinde sevilir, ziyan olması arzu edilmez. Hatta bir Arap şairinin, Yemûtu rediüş-şiʻri min kabli kâilih Ve ceyyiduhu yebkâ ve in mâte kâiluh dediği gibi fena yazılmış şiirler, kailinden evvel ölmeye mahkum olsa bile onların silsilesi aşk u muhabbet ipine bağlı bulunduğu için sahibi onlardan büsbütün alakasını kesmek istemez. Eskilerin uzun çabalarının mahsulü olmak üzere meydana getirdikleri ve kendilerinden sonra gelen nesillerin istifadesine sundukları eserler arasında, ebedi bir hayatı bihakkın kazanmış olanlar, her şeyi alt üst etmek şanından olan inkılapların darbelerinden uzak kalıyor. Bir virane köşesinde saklı hazineler gibi o eserlerin sahibi de canlı bir mazi şeklinde yaşıyor!
Gecelerin esrarengiz karanlıklarında parlayan ve her biri yol gösteren birer şuleye benzeyen yıldızlar nasıl nurlar saçıyorsa, o eserleri ihtiva eden satırlar da ışıktan bir hat mahiyetinde bulunmaktan uzak kalmıyor.”
Osmanlı’nın son dönem isimlerinin en önemlilerinden olan, İbnü’l-Arabî tercümanı ve İbnü’l-Fârıd şarihi Ali Salâhaddin Yiğitoğlu’nun şiirlerinden müteşekkil Aşkın Sesi’ni sizlerle paylaşmanın haklı gururunu yaşıyoruz.
