Yeter artık!.. Bitsin bu kara haberler!.. Onurlandırıcı, kıvandırıcı, sevindirici… bir şeyler duymak istiyorum. Bunaldım, şiştim. Seksen iki yaşındayım, birçok sağlık sorunum var. Fiziki gücüm kalmadı. Bir şeyler yapmak istiyorum. Bir şeyler yapmalı diyorum…
İşte bu nedenle ben de elimden geleni yaptım, yazdım. İsyanlarımı, üzüntülerimi, tepkilerimi yazdım… Atatürk yolundan sapmadan suya sabuna dokunarak yazdım.
Çünkü bana önce vatanımı ve ulusumu sevmeyi öğretmişlerdi.
Ben bir öğretmendim, susamazdım…
“Kolum, kanadım, lafım bilgi, bende bitmez coşar sevgi.
Başöğretmen izinde yılmaz yürür Türk genci
Benim evim bu vatan, çocuklar geleceğim.
Son nefesimde bile öğretmen öleceğim...”
