Sensizlik alır gider başını.
Duraksız, uçsuz bucaksız süregelen bir yalnızlık.
Doludizgin yağmurlu günler.
Böyle acırken insanın kalbi, yüzü nasıl güler?
Geçmişin sır perdesi, onu kapatanlar tarafından açılırken olayın aktörleri birer birer sahneye çıkıp rollerini oynama başlar. Her kurban, failinin ona ne yaptığını anlatır.
Arya ise her şeye seyirci kalmak zorundadır.
Bilmece çözülmeye çalışılırken zamana karşı bir yarış başlar. Zaman, kimseye davranmadığı gibi onlara da pek iyi davranmaz. Parçalar birleşir fakat geçen zamanla ruhlar dağılır. Sonuçlar sebeplerine kavuşur ve herkes payına düşeni alır.
Güneş batar, ertesi gün doğmak üzere nihayet düşer herkesin gün ışığı kendi üstüne.
Bir ev yapmışlar.
Sonra onu yakmışlar.
Kelebeğe yuvana git demişler.
Kapısında bin gün yanmış.
