Azad Baht , "Vaktiyle Kostantiniye denilen, şimdi üzerinde yaşadığımız güzel İstanbul beldesinde, Azad Baht adında gayet kuvvetli ve çok adaletli, çok cömert bir padişahın" yaşamını konu ediniyor.
"Tam doksan büyükşehir, onun hüküm ve idaresi altında bulunurmuş. Dediği dedik, fermanı ferman, arzusu arzu imiş!
Yalnız bu kudretli padişah, büyük bir dert içinde yaşar, ömrünü ahlar, oflarla geçirirmiş! Bu büyük derdi bir çocuğu olmamasındanmış! Yaşı kırk beşi bulduğu halde, nedense Allah ona bir çocuk vermemiş.
Bir sabah, aynanın içine dikkatle bakınca, görmüş ki siyah sakalında bir ak tüy var!
— Eyvah, demiş. Artık tamamı ile yaşlandım. Bir çocuğum da yok ki, benden sonra gelip tahtıma otursun. Geride bırakacağım devleti idare etsin.
Artık durmadan ağlıyor, durmadan inliyormuş! Onun bu sönmek bilmeyen derdi, kendini seven halkını, bütün vezirlerini de dertlendirmiş. En nihayet vezirler bir araya gelerek, büyük vezire, padişahın dayısı Dayı Ruşen’e gitmişler!
Sonra ne mi olmuş?
Azad Baht eserini okumanız halinde bunun cevabını bulacaksınız.
Keyifli okumalar dileriz.
