Nihan babasının çalışma odasına girer, onun masasındaki eşyaları teker teker incelerdi. Kalemler, defterler, fotoğraflar, not kâğıtları, çalışma lambası ve daha birçok şey vardı babasının masasında. O gün ise Nihan masaya eklenen yeni bir şeyler olduğunu gördü. Bunlar ağabeyinin okulda yaptığı resim ve ablasının aldığı ödüldü. Nihan onları gördüğünde masada kendisine de ait bir şey olmasını istedi. En az ödül kadar değerli ve resim kadar kendi emeği olmalıydı. Acaba ne yapmalıydı?
"Babamın Masası" sevgimizi ifade etme yollarının, aile içi iletişimin ve satın alınan eşyadan ziyade el emeği hediyenin önemine dair rengârenk ve sıcacık bir öykü.
