İnsana sınırsız üretimle sınırsız mutluluk ve mutlak Özgürlük umudu veren modernite insanı tüketimin aparatı, hazlarının kÖlesi haline getirmiş, korkularını çoğaltmıştır. Modernite insanı korkularını çoğaltmakla birlikte aklının kendisine yeteceği zehabına kapılmıştır. İnsan kendi kendime yeterim dediği gün haya Örtüsünü de düşürmüştür. İnsan salt akıl elbisesini giyeli, çıplaktır, bakmayın giyinik olduğuna soyunuktur. GÖrüşüne güvendiğinden beri gÖrüşü bulanıktır, basireti kapanıktır, kÖrdür; yalnız kÖr değil kÖrlüğüne de kÖrdür. Kral çıplak çığlıklarına sağır kesilmiş sadece kendi sesini duymaktadır, kendine aşıktır. Haya Örtüsünden soyunduğunun idraki içinde değildir. Yalnız Örtüsünü düşürmemiş evinin/yaşamının kalın perdelerini şeffaflaştırarak, yaşamının tüm sırlarını sokağa (face- instagram, vb) taşıyarak mahremin duvarlarını da yıkmış, sırlarını ifşa etmiştir. İffetin, hayanın gÖmleğini soyunmuş, şehvetin, hırsın, bencilliğin, kendini beğenmişliğin gÖmleğini giyinmiştir, hem de kat kat. Ama yine de soyunukluluğunun farkında olmayan bir çıplaktır.
