Bir gün aradıklarınıza ulaşamayacaksınız.
Ve o gün geldiğinde ne hayal kurduğunuz insanı ne de hayalinizdeki o mükemmel insanı bulamayacaksınız.
Ayrılıkların, kurmuş olduğunuz hayallere engel olduğunu o gün anlayacaksınız.
Çünkü, yok artık o hayal kurduğunuz insanlar, hepsi, o güzel atlara binip tek tek gittiler.
Bir telefon kadar yakın olanlar, o gün bir ayrılık kadar uzak olacaklar.
Hem de sonsuz bir ayrılık,hasretin, özlem ile birleştiği bir sonsuzluk…
Aranıza hasret girecek,aranıza özlem girecek,bunlar yetmezmiş gibi,“Burnumda tütüyor!” diyeceksiniz.
“Ah zaman geri gelseydi!
Şu karşımda otursa,saatlerce izleseydim bağırıp çağırsaydı,ses etmezdim, yeter ki o burada olsaydı!” diyeceksiniz
