“Mistik tecrübe bizi şiire götürür. Büyük mistikler, normal insan tecrübesinin ötesinde yatan bir sırrı işaret etmeye çalıştıklarında şiir dilini kullanır. Doğu ve Batı dinlerinin en görkemli eserleri bu mistiklerin ilâhileridir… Frithjof Schuon’un şiirlerinde, düzyazı eserlerinin girift ve karmaşık alimâne cümlelerinin bir hayli uzağında, hasret çeken ruhun sade dualarını terennüm eden bir düşünürü dinliyoruz… Bu duyarlık dolu şiirler, ünlü düşünürü çok farklı bir biçimde ve umulmadık bir açıdan gösteriyor.” Annemarie Schimmel
