“Stefan Zweig, okurunu dönüştüren bir anlatıcıdır. Bir yanda denemeleri, biyografik yapıtları; ötede ise öykü ve romanları... Bir çağ aydınlanmasının bilincini taşıdığı yaratıcılığına bir de anı/günce/mektuplarını eklersek; iyiden iyiye onun edebi dünyasının ne denli zenginlik içerdiğini de görürüz. Özellikle kurmacalarında insan ruhunun psikolojik boyutlarına yönelir. Ele aldığı konunun insana dokunan yanında yaşanan zamanın ruhunu gözleriz. Burada kokudan sevince, yalnızlıktan kopuşlara, aşktan sevgiye, sürüklenişten bağlanışa kadar birçok izlek anlatılarının dokusunu oluşturur.”
-Feridun Andaç
