Orada saat kaç? Burada çok geç, gece yarısı ve bir yabancı yatağımda. Karanlıkta yüzlerimizi görmüyoruz.
Benim anlatacak bir şeyim yok. Yaralarım sızlıyor parçalı bulutlu. Kalp krizi geçiren umutlarım için dilaltı verildiama kurtarılamadı. Kaybedecek bir şey kalmamışken tetiğe basmak çok kolay gibi görünür. En cesuru bile korkar ölümden. Birkaç kez asmıştınız beni hatırladınız mı? Yani bilirim ölümü tanıdıktır yüzü, her sabah karşılaşırız aynada. Bu kadar karamsarlık fazla bana...
Ben kendime sürgün, yalnızlığa sevdalı ve özgürlüğü şartlı tahliye edilmiş, Nazım´ın Piraye´yi sevdiği gibi özgürlüğünü sevmiş cılız bir adamım...
Bütün kavgam bu.
Özgürlüğüm, sen çok yaşa...
