Bir yerde okumuştum “Sana duvar ördüysem tuğlasını sen verdin.” cümlesini.
Bir insana dengesini kaybettirip sonra da normal davranmasını bekleyemezsiniz.
Kişi de olduğu gibi hayatta dengeden ibarettir.
Tahtanın ortasında durmak yerine uçlarına giderseniz mutlaka bir tarafa düşersiniz.
İnsan, yoklukla sınandığı kadar varlıkla da sınanır! Yaşam bir imtihandan ziyade nakış gibi işlemesidir insan ömrüne, bu da bize kişiler değişse de, hikâyelerin aynı olduğu sonucunu gösteriyor.
Aynı gökyüzünün altında yaşayan milyarlarca insanın belki de ortak yanıdır bu hikâye. Allah’ın, beşer yüreğine zerk ettiği o aşkı yârin gözlerinde, aşığın düşlerinde tatmayanlar bu hadise mevzu bahis olduğunda bir soluklansınlar.
Zira aşk, aşkı verene ulaşmada bir araçtır yalnızca.
