Ben Berrak,
Çalkantılı ruhum her zaman ismimi yansıtmasa da fırtınaları dinince sakin limanlara varmayı öğreniyorum. Çocukluğumun masallarıyla beslenen masum hayallerim düş kırıklığına dönüşse de ben o sayede savaşçı ruhumu tanımaya başlıyorum.
O kırık hayalleri atıp yeni sayfalar açmayı öğreniyorum. Hikâyeme, “bir varmış bir yokmuş” diye başlasam da masallardaki gibi “sonsuza dek mutlu yaşadılar” diye bitmeyeceğini biliyorum. Çünkü “sonsuz” yerine bana “onsuz” yaşamak ve sonsuzluğu sorgulamak düştü.
Onsuz da dimdik yaşamayı zor yoldan öğrenmek düştü. Trafik kazasında hayat arkadaşını, çocuğunun babasını kaybeden Berrak Koyuncu Demirci’den hem bir isyan çığlığı hem de bir kabulleniş; Bir Varmış Hep Varmış.
Yas döneminden geçen ve hayat yolculuğunda yolunu kaybedenlere ışık olması için yazıldı...
Unutmayın: HİÇBİR ŞEY ÖLMEZ HER ŞEY YAŞAR...
