Allah sevindireceği kuluna önce eşeğini kaybettirir, sonra buldururmuş. Şimdi biz, eşeğini kaybetmiş kullar olarak, bir an önce eski konforlu günlerimize dönmek ve o günlerin değerini anlamış olarak hayatımıza yeni bir anlayışla devam etmek istiyoruz.
Koronavirüs gelince, zaman durdu, hayat durdu, dünya durdu, adeta her şey dondu. Birinci Dünya Savaşı esnasında yaşanan İspanyol Gribi’nden bu yana dünya, böyle küresel bir felaket ile karşılaşmamıştı. Uzak Doğu’ya uzak olan ülkelerdeki yönetimler de, insanlar da böyle bir salgın karşısında ne yapılacağını, nasıl davranılacağını bilmiyordu. Komplo teorilerinin bini bir paraydı. Lakin “büyük oyunu bilmek” sorunu çözmüyordu. Sonra başladı “Maske-Mesafe-Hijyen” destekli karantina günleri. Temizlik imandan gelirdi ama bizim insanımız maskeye, mesafeye ve hijyene pek alışık değildi.
Hele de sokağa çıkmamak, söz konusu dahi olamaz!
Ama oldu…
