Kültür sanat dünyasının medya ayağından bilirdik Sibel Ateş Yengin'in imzasını. Şimdi, kurgu dünyasına gözü pek bir giriş yapıyor. Mırıldanarak.
Sibel Ateş Yengin'in ilk öykü kitabı Bu Evde Kimse Yaşamıyor yaşamda küçük inceliklerin hala yaşadığını iddia ediyor. Küçük, incecik, sessiz, belki köşede.
Bu bir ilk kitap. Şifasını kendi buluyor. Derdine derman oluyor.
O evde kim yaşıyor?
"O ilk gece buz gibiydi yanakların. Ellerin. Ellerin soğumamıştı henüz. Anne. Çok yalnız kaldım anne. Bak sana ilk kez anne dedim. An. Ne. Anne. Annn ne! Anne. Aaannne.Duydun mu beni anne. Anne. Elimi tutmasan da gözüme bakmasan da saçlarıma dokunmasan da bu evin bir annesi vardı. Beni sensizliğe alıştırmanın bir yoluydu bu. Biliyorum. Sevdiğindendi uzak durman. Değil mi anne. Çok sevdiğindendi. Ölü de olsa bir anneye sarılmak huzur verir. Öyle değil mi anne. Öyleyse derdime derman olacak, şifamı kendim bulacağım."
