“Bu kitap, bir özyaşamı içermektedir,” diye başlıyor Dr. Abuzer Demir. Dünyaya gözlerini açtığı köyden, erken tanıklıklarından, aile yaşantısından, öğrenim ve meslek hayatından söz açarak devam ediyor. Sevinçli karşılaşmalar ve sadık dostluklar da payını alıyor bu anlatıdan, yıkıcı badireler ile dramatik anlar da... Başarılar kadar talihsizlikler de demini yakalıyor, ümitler kadar karanlıklar da...
Mesleğinde 44 yılı devirmiş bir hekimin bu detaycı hatırâtı, köyden taşraya, taşradan kente uzanan bir Türkiye panoraması da ortaya koyuyor aynı zamanda.
İzler giderek birbirine karışıyor, katmanlar soyuluyor, iklimler dönüşüyor, “kuşlar ile yılanlar” kavuşuyor, katılıklar buharlaşıyor, sınırlar aşınıyor. Böylelikle bir özyaşam, başka insan hikâyelerinin de eşlik ettiği kolektif bir şarkıya dönüşüyor.
Yazar; teğetleri, kirişleri, kesişimleri ve çakışmalarıyla bir yaşam geometrisi armağan etmiş oluyor bizlere: Dolaysız bir “içbükey”.
