Başkalarının güneşini çalarak kendi gökyüzünü aydınlatmaya alışmış dünyanın büyük eşkıyası emperyalistler, Türklerin Çanakkale'de yaktığı özgürlük ateşinden yüzleri kızaracağı yerde gözleri kör, kulakları sağır, yürekleri taş kesilmişti.
Sonuçta bütün dünya anlamıştı ki; üste mavi gök çökmedikçe, altta yağız yer delinmedikçe Anadolu topraklarında Türkler ilelebet var olacak, ezan dinmeyecek, bayrak inmeyecekti.
Çanakkale'deki özgürlük ateşini yakarak, eşkıya dünyaya hükümdar olmaz, dedirten de Osmanlı'nın öksüzü; kar boranda donup, kızgın güneşin altında yanarak pişen Anadolu'nun çatal yürekli Yörük Türkmen Mehmetleriydi.
Onlar kanlarıyla Çanakkale Geçilmez yazmışlardı.
