Herkesin Bir Öyküsü Var Belki, Fakat Masalı Yoktur…
“İki yüzyıl boyunca dünyada hüküm süren kardeş kavgasıdır bu! Tanrı evlatlarını sevmek için yarattı; fakat tanrısını öldüren insan başka türlü yapamaz. Kin ve nefret, ötekini yok sayma ve sonsuz sefalet; aşkın çağını kapatanların acımasızlığıdır. Aldanma! Dört bir yanın yangın yeri, kendini geçmişin aynasında seyredip acımaktan da yazgınla savaşmaktan da kaçamazsın.”
Emirhan, elindeki tüfeği vurduğu geyiğin yanına bıraktı. Babasının hikâyesini öğrendiği gece ettiği yemini, o gün ne anlama geldiğini bile bilmediği bir besmeleyle bozup hançerini avının boynuna daldırdı. Bu, onun avcılığının son günüydü. Geriye kalan bütün ömrü kendi avcısından kaçarak geçti.
Belki de en yüce acı; bir gün O’nu bulduğunu sandığın her yerde aşkı yitirmendir…
