“Burası Terzela. Terzela’da basamaklar bile çıkmazlardan oyulma.”
Türk öykücülüğünde, “kendine ait ada”yı hece hece, harf harf inşa etmiş bir imza Feyyaz Kayacan.
Şişedeki Adam’la “gerçeküstücü ruh hali”nden bir dünya yaratan Kayacan, Cehennemde Bir Yusuf’ta o dünyayı daha belirgin hale getiriyor. Bu kez sadece söz ve anlam yönünden değil, eli artırıp, şekil olarak da sınırları zorluyor. Hatta yok ediyor!
Terzela’dan sesleniyor anlatıcı “size”. Konuşuyor, anlatıyor, sayıklıyor, içini döküyor belki. Belki de bir adamın başını dinlemesinin dökümü bunlar.
