“Bize oldukça sakin ve alelade görünen bu bitki dünyasının, sessiz, oluruna bırakılmış, itaatkâr ve hürmetli görünümünün altında kadere karşı ateşli ve müzmin bir isyan yatıyor.” 1911 Nobel Edebiyat Ödülü sahibi Maurice Maeterlinck, 20. yüzyılda estetikten felsefeye yön vermiş, modernizmin en önemli icracılarından. Yazdığı tiyatrolar kadar kaleme aldığı denemeleriyle de meşhur Maeterlinck’in Çiçeklerin Zekâsı ile diğer bitkisel tefekkürlerini biraraya getiren bu derleme iklim krizinin damgasını vurduğu yüzyılımızda doğayla yeni bir irtibatı kurmak için yeni imkanlar sunuyor. Bitkilerin bin yıllardır geçirdiği değişimlerin, tüm hayvanlardan ve insanlardan önce yaşamış olmalarının getirdiği bilgeliği anlatacak terimleri arıyor Maeterlinck. Bitki dünyasının dünyaya çok sonradan dahil olan insanlarla kurduğu bağları keskin ve canlı tasvirlere ortaya koyan kitap insanlığın merkezinde olmadığı, insan-merkezciliğin hüküm sürmediği bir alternatif sunuyor. Batı düşüncesini tanımlayan Kartezyen tahakkümü aşan yeni bir alternatifin başlangıçları bu satırlarda filizleniyor. Maeterlinck, çiçeklerin dehasından istifade edebilmek için onların mükemmele yakın ilişki ve iletişim ağlarına, insan deney ve icatlarından çok daha ustalıkla gerçekleştirdikleri atılımlara yakından bakmaya çağırıyor.
