Kısa, sığ sohbet sırasında masaya gelen tüm yiyecekleri defalarca fotoğrafladı, hiçbir zaman kaybetmeden sosyal medya hesaplarında paylaştı. Neredeyse parmakları tuşlarda, bu paylaşımları bekliyorlarmış gibi takipçilerinden beğeni ve yorumlar yağmaya başladı. Oturduğu, sohbet edip yemek yediği masadan çoook uzaklardaydı.
İnsan tipi de değişmişti sanki son yıllarda. Kafası öne eğik. Gözü kısık. Engel tanımadan sokaklarda böyle yürüyebilen insanlara dönüşmüştü yüce insanlık. Evet, bu bir evrimdi. Artık konuşmadan da anlaşabiliyordu insanlar. Çok çalışmak, başarmak, kazanmak zorunda değillerdi; öyleymiş gibi yaşayabiliyorlardı. Hatta Abidin yaşasaydı hiç zorlanmayacaktı, mutluluğun resmini yapmakta; herkes mutluyduya her nasılsa…
