Bu kitap, tanrı-âlem ilişkisi probleminin mütekellimûn açısından hangi hassasiyetler üzerinden ele alındığını, Eş‘arî kelâmının önemli düşünürü İmâmü’l-Haremeyn el-Cüveynî’nin düşünce dünyasına projektör tutarak ele almaktadır. Bu bağlamda kitap, kelâmcı düşünürlerin, zatına ilave sıfatlara sahip bir tanrıyı, âlemin yokluktan yaratılmışlığını ve zorunlu nedenselliğin reddedilmesini neden ısrarla savunduklarını birbirleriyle ilişkili bir şekilde ortaya koymaktadır. Ayrıca kitapta Cüveynî’nin bu ilkeleri tutarlı bir şekilde açıklama gayesiyle, zorunlu nedenselliğin reddedilmesinin doğurduğu epistemolojik problemleri çözme mücadelesi ve bu mücadelenin kelâm ilmindeki dönüşümleri ele alınmaktadır.
