Tam şeftalilerin çiçek açma zamanıydı, bana kapıyı gösterdiler. Yapayalnız kalmıştım. Dostlarım ne bir direniş göstermişler, ne de beni teselli etmiştiler.
O zaman, aynaya baktım.
Hayır!
Bu görünen adam, ben değildim.
Saçlarına kır düşmüş, şakakları çukurlaşmış, omuzları çökük, elleri bomboş olan bu adam, ben değildim.
Ve bir gün, şeftalilerin tam da çiçek açma mevsiminde, kuşlar bir başka türkülerle uyanmışlar.
O sabah erken saatlerde sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Çilli Kız’ın ölümüne ağlamışlar.
-Oyhan Hasan Bıldırki
