Şiirin insanların duygularını gizlemesinde bir numaralı işi üstlendiniğini söyleyecek olursam eminim ki hepiniz buna çok şaşıracaksınız. Ama iyice incelenecek ve bakılacak olursa şiirin insanların kendi kendine konuşmalarını, fısıltılarını, sayıklamalarını duyurabiliriz ki; “Şiir insanların kendi kendine konuşmalarını, fısıltılarını,sayıklamalarını duyurabilir hale getirmesidir.” Yani şiir insanların duygularının tercümanı, tercüme edilmesidir.
İçi boş bir insan şiir yazamaz, doğrusu içi boş bir insan hiç bir şey yazamaz, çizemez, fotoğraf çekemez, çalamaz, söyleyemez, sanat yapamaz. İşte şiir insanların başkalarına söyleyemediklerini kağıda dökmesidir. Şair kişi ortalıktan kaybolup gittiğinde kalacak olan sözleri insanlığa bırakır. Bunları kendisi söylemez, onun şiir zaten bir kişiliktir. Şiirler konuşur, sadece her ağızda sesi değişir.
“Şimdi sadece yazıyorum
Düşünüyorum öylesine
Ve ölesiye yaşıyorum
Ölünür mü ki böylesine”
