Sevgi Özel, göz göre göre ülkesinin ve Türkçe’nin "inşallah"la "okey" arasına sıkıştırılmasına çoğunuz gibi çok öfkeli; ama o öfkeyi ussal, bilimsel, sanatsal verilere yaslanarak dirence dönüştürme çabasında. Dil Devrimi için, Türkçe için çok konuştu, çok yazdı; bunları kalıcı kılmalıydı. Kitapta deneme tadındaki yazılarını okuyacak, ara ara "Atatürk’e sesleniş"ini duyacaksınız. "2000’lerin Türkiye’sinde Nece Konuşuluyor?" diye soracak sık sık... Sevgi Özel, yine de karamsar değil; çünkü koca "çınar" Rıfat Ilgaz’ın "Sev Tükçeni çocuğum / Dilini sevenleri sev" çağrısı hep kulağında. Sevgi Özel, sıkıntı içindeki ülkeyi ve Türkçeyi düşünerek, "Öfkeye yenilmeyelim, ülke de Türkçe de sahipsiz değil" diyerek ekliyor: "Ulusal ve evrensel değerleri bilgiyle, sanatla harmanlayarak büyüteceğimiz Türk Devriminden de Türkçe’den de asla vazgeçmeyeceğiz! İşte bu nedenle uzattığım eli tutmanızı bekliyorum!"
