(...) Alper Akçam, zengin yazınsal çabasını, eleştirel okuma kültürümüzün yetkinleşmesine yönlendirerek, Orhan Kemal gibi edebiyatımızın her döneminde tarihsel bir izdüşümle güncel olabilmeyi yansıtma yetkinliğine sahip ustasını, yazınsallığını var eden dil üzerinden irdeliyor.
Ünlü dilbilimci V.Nikolayeviç Voloşinov’un kavramsallaştırdığı diyalojik perspektif yöntemi ve onun da dahil olduğu Kültürbilimci Bahtin’in çıkarımlarından yola çıkarak Orhan Kemal’i sadece bir roman yazarı, senarist veya öykücü olarak değil; bütün bu yazınsal çabalarının bileşiminde kültür insanı portresi olarak görmemiz gerekliğinden hareketle yapıtlarındaki gizil gücü anlamamıza katkıda bulunuyor.
Bu çaba, kültür dünyamıza çeyrek yüzyıldan daha fazla bir zamandır egemen kılınmış zihinsel ataletin kırılmasına da katkıdır. Hayatı ile sanatı arasında sentetik hiçbir bağa izin vermeyip; anlatıcısıyla kahraman ve karakterleri aynı düzlemde tutma adaletiyle edebiyatımızda egemen olanın değil estetik olanın, tutuk ve kekeme olanın değil çoğul söylem zenginliğinde konuşabilenin imkanlarını yaratmış bir yazarın oluştuğu ama aynı zamanda da oluşturduğu kültürel perspektifi kavramamıza katkıda bulunuyor.
