Şiir, eskilerin bakışı ile, ilahi ilham esintileri ve Sübhani teyz havalarının eseridir. Onlara göre, dili Cennetin anahtarı olan şairlerin içlerindeki düşünce kabarcıkları ile kenara çıkan irfan cevherleri, marifet ve mana incileri, İlahi sır ve varidat hazinelerinde toplanarak şiir halini alır. Şairler, Ezeli Yaratıcı'nın övücüleri ve Mutlak Güzelliğin sırlarının kaşifleridir. Şair, camid (donuk) olan kelimelere ve lafızlara kendi ruhundan üfleyerek can bağışlar.
Bu kitap, şiiri ve şairi metafizik düzlemde kutsalla ilişkilendirerek tanımlayan kültürlerden esintiler içermektedir. Tasavvufun şiir ve estetik boyutunua dair incelemelere ve tasavvuf edebiyatı etrafındaki bazı tartışmalara yer vermektedir.
