Erken cumhuriyet döneminin öncü, donanımlı fakat geri planda kalmış ve zamanla da unutulmuş entelektüellerinden birisi olan Fehmi Yahya Tuna; “yedi senelik bir çalışmanın mahsülü” saydığı ve 1948 yılında yayımladığı Dünya Edebiyatı Tarihi adlı kitabında Türk edebiyatından Alman edebiyatına, İngiliz edebiyatından Habeş edebiyatına, Fransız edebiyatından Arap edebiyatına kadar 52 ulusal edebiyatı zaman zaman detaylı zaman zaman da “özetlemeci” bir bakışla ele almış, böylelikle de dünya edebiyatının ayrı ayrı coğrafyalardaki/uluslardaki tarihsel aşamalarının bir panoramasını ortaya koymuştur. Araştırmalarımıza göre; Tuna’nın bu eseri, bu şekilde bütüncüllüğü ile Türk eleştiri veya edebiyat tarihçiliğinde bir ilki temsil etmektedir. Bu eserin ne evvelinde ne de sonrasında, Türkiye’de dünya edebiyatını bütüncül bir yaklaşımla ortaya koyan (veya bu bağlamda bir hedefi olan) bir başka telif eser görememekteyiz.
