Kutsalın tasviri ve temsili meselesi, teoloji ve sanat tarihinin en temel problemlerinden birisi olagelmiştir. Geleneksel anlatı biçimlerinin yüzyıllardır sürdürdüğü taşıyıcılık görevini 19 yy. sonu itibariyle üstlenen ve etkisi bağlamında diğer anlatı biçimlerini geride bırakan sinema, söz konusu tartışmanın yürütüldüğü en önemli mecra haline gelmiştir.
Özellikle, Peygamber Filmleri olarak sınıflandırılabilecek filmlerin çekilmeye başlanmasıyla birlikte, nelerin kutsallık şemsiyesi altında değerlendirileceği, kutsalın hangi tezahürlerinin, nasıl tasvir ve temsil edilebileceği soruları tekrar sorulmaya başlanmıştır. Bu kapsamda, çalışmanın temel çabası, semavi dinler olarak tasnif edilen, Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam’ın peygamberlerinin kutsal bir imge olarak sinemada nasıl tasavvur ve temsil edildiğini ve bu aktarımda söz konusu dinler açısından hangi farklılıkların öne çıktığını anlamaya çalışmaktır.
