“Hayatı tek cümle gibi gördün, devrik bir cümle gibi okudun. Kesik yazdın. Yazdıklarını en fazla üstünkörü bir teğelle birleştirdin. Tek kelimeye sığdırdın duaları, korkuları, umutları. Her ne biliyorsan tek kelimenin ışığında sana yetti.”
Suavi Kemal Yazgıç, Dünyanın Çekmeceleri’nde lirik anlatımı ve sembollerle kurduğu dil ile hayal ve gerçek arasında gezindiriyor karakterlerini. Üstelik bütün bunları tezahüratsız ve belli belirsiz seyredilen bir izlek doğrultusunda kolaylıkla başarıyor. Kelimelerin zıtlıklarıyla raptedildiği, anlamların okudukça dağıldığı ve dağıldıkça genişleyen çemberlerin içerisinde keşfedilmeyi beklediği bu öykülerde; kayıp, ölüm, kırgınlık gibi temalara değinilerek insanın iç dünyasına dair zengin bir bakış sunuluyor.
