Her gün daha çok büyüyen kentin, büyüyen kaosunda, büyümeye uğraşanların bir özeti Atilla. Aile ve mahalle baskısı ‘klişeleri’ de tüm hayalleri sakatlar. Gelecek korkusunun sınır ötesinde giderilebileceği fikri de yerinde tüketilince tutunacak ne kalır? Zaten oluşturmakta hayli zorlanılan ülke, okul, maneviyat, aile... Aidiyetlerin son kırıntılarının da buharlaşıvermesi yabancılaşmayı kaçınılmaz kılar. Kendinden bile. Anlam yok oluverir. Kendininki de.
Kendini kendinden çıkarırsan kalan ‘hiç’ olur. Yani ‘hiç’ anlamın ta kendisi olur. Can Sarıçoban’ın, Atilla üzerinden ‘hiç’ ile dansı hesaplaşmalara boyut katıyor.
Levent Erden
2020
