Elli beş yıl süren uzun evlilik hayâtımızda onunla aynı ideali paylaşmış, aynı dâvâya baş koymuş bir hayat arkadaşı olarak benim de söyleyeceklerimin olması normaldir. 1954 senesinde başlayıp 2009 senesinin 12 Ekiminde son bulan bu mâcerânın yazılması lâzım geldiğine kanaat getirerek acılı bedenimin bütün aczine rağmen bir vazife şuuru ile kalemi elime almamın gayesi de budur. Bir millet olarak varlık sebebimizin Türklük ve İslâmiyet olduğuna son nefesine kadar inanmaktan vazgeçmeyen Ergun Gözenin bir silâh gibi kullandığı kalemini hep bu gaye için eline aldığının yakın şâhidiyim.
