Yeni kentlerin yaratılması, Yakındoğu kültürlerinin siyasi anlatılarında ve mitlerinde ideolojik bir proje ya da ilahi bir müdahale olarak düşünülür ve kent mekânının toplumsal üretimi genellikle maskelenir. Ömür Harmanşah, bu kitapta, kent mekânlarının toplumsal bellek ve kimliği şekillendirdiğini, bu mekân kurma pratiğinin siyasi edim ve devlet gösterisi alanları olduğunu iddia ediyor. Geç demir çağında (MÖ 1200-850 c.) Asur ve Suriye-Hitit hükümdarlarının; kentlerin inşası, sulama kanalları yapımı, anıt dikme ve halk festivalleri düzenleme pratikleri etrafında gelişen resmi söylemini inceliyor.
Erken demir çağında Asur İmparatorluğu ve Suriye-Hitit devletleri arasında kent kurmak; ortak bir inşa pratiği, resmi söylem ve kültürel kimlik kaynağıdır. Eski Yakındoğu’da Kent, Bellek, Anıt, bu çok yönlü tarihi olgunun karşılaştırmalı bir perspektifle yapılan ayrıntılı ve kapsamlı ilk analizi. Kitap, eskiçağ metinlerini, arkeolojik kazı ve yüzey araştırmaları ile çevre ve mekan analizlerini inceleyerek kent kurma pratiğinin kültürel bir tarihini sunuyor.
Ömür Harmanşah, Chicago’daki Illinois Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü’nde öğretim üyesidir.
