Türk edebiyatında durum hikâyeciliği geleneğinin öncülerinden olan Memduh Şevket Esendal (1883-1952) çeşitli resmî görevlerle bulunduğu ve yakından tanıma fırsatı bulduğu Anadolu’yu ve Anadolu insanını eserlerinde yalın bir dil ve canlı bir üslupla yansıttı.
Hikâyelerini “Hikâyeler – Birinci kitap ve Hikâyeler– ikincikitap” adıyla 1946 yılında yayınlamıştır.
Bir kısa roman ve 33 öyküden oluşan birinci kitap da yer alan ve 1926-1948 yılları arası yazılmış ve gazetelerde yayınlanmış hikâyelerinden oluşmaktadır.
Hikâyelerinde yer yer espri, yerme ve övme gibi duyguları da ele almış olan yazar hikâyelerinde yer alan memur, esnaf, köylü, aydın, ev kadını, yüksek bürokrat, hacı, deli gibi toplumun her kesiminden insanı ele alan yazar, bu kişilerin küçük yaşam kesitlerindeki görünüşlerini hayranlık, iyimserlik ve hoşgörüyle kaleme almıştır.
