Kapitalist-emperyalist sistemin insanlara ve insanlık üzerine en ciddi ve en ağır saldırılarının yapıldığı dönemlerin birinden hatta belki en ağırından geçiyoruz. Dünyanın üçte birinde fiili işgal ve emperyalist politikalar çerçevesinde gerçekleşen iç savaşların olduğu; uygulanan neo-liberal politikalar yüzünden sömürü ve yoksulluğun sürekli olarak arttığı; bu nedenle insanın insan olarak yaşaması için gereken maddi koşulların ortadan hızla kalktığı; tekelci polis devletinin uyguladığı baskının sürekli arttığı ve ülkelerin korku imparatorluklarına dönüştüğü bir dünyada yaşıyoruz. Nihayetinde insanın, eğitim, medya ve resmi ideolojilerle kafası esir alınan; düşünce ve eylem fakiri haline dönüşen; kelimenin tam anlamıyla akıl tutulması yaşayan; insan olmanın erdemlerini, güzelliklerini, gerekliliklerini unutan yani insanlıktan çıkmaya başlayan insanlara dönüştüğü bir dünyadır bu.
