Sezgin Kaymaz’ın en sevilen eserlerinden Lucky, yavruluyor bu romanda. Farfara,o akıllı ve karizmatik Lucky’nin yavrularının romanı... Altına sevinç çişleri kaçırarak oynaşan altı yavrunun olduğu kadar, onları yaşatmak, büyütmek, memnun etmek üzere seferber olmuş birileri... Taksiciler, bir eski keraneci, yas tutan bir haza hanımefendi, bir kasap, evde boş boş dolanan bir herifle “soğuk makarnadan başka yemek yapmasını bilmeyen” bir kadından oluşan saf bir çift... Bu acayip cemaat, “Oy Farfara” gibi her kafadan bir ses çıkartarak, “Oy Farfara” gibi neşeli, kıvrak, Ankara’da fink atıyor. Farfara, arkadaşlığın, dayanışmanın ve hayvanlarla öğrenilen insaniyetin hikâyesi. Masumiyetin kazanılabilir, veya geri kazanılabilir olduğunu hissettiren bir hikâye.
“Unutulan acılar hayatı yaşanabilir kılmıyor, bilakis onu yaşanan bir hayat olmaktan çıkarıyor. Üzül gitsin” öğüdüne uyarak, hüzünden de neşe çıkarılabileceğini gösteren bir hikâye.
“Mutluluk, sıcacık bir köpek yavrusudur.”
Charles M. Schulz
