Tasavvufun bilgi görüşünden söz etmek nübüvvetten, onun kandilinden yayılan ışıktan, ittiba etmekten, hidayetten, imandan, aşktan vb. gibi dini düşüncenin temel kavramlarından söz etmek demektir. Sufilerin akıl eleştirisi bu kapsamda ortaya çıktığı gibi, en nihayetinde bütün tasavvuf süreci veya sufileşmek Peygambere “ittiba” eyleminden ibarettir. Sufi olmak Peygambere -ve O’nun halifesi mesabesindeki öteki peygamberlere- ittiba etmek, onların kandilinden bilgi almak, marifeti onlardan devşirmekten başka bir şey değildir.
Elinizdeki eser, İbnü’l-Arabi’nin başyapıtı Fütühat-ı Mekkiyye’nin bu bahislerin kısmen işlendiği bir bölümüdür. İbnü’l-Arabi okurlarından gelen büyük ilgi ve talep nedeniyle Fütühat-ı Mekkiyye’yi küçük hacimdeki kitaplara ayırma projesi bu kapsamda devam ederken belirli kısımlarda müstakil kitaplaştırmanın güçlükleri de ortaya çıkmıştır. Bazı bölümler müstakil kitap ismi kazanmaya uygun iken bazı bölümleri de bölümdeki hâkim konular dikkate alarak isimlendirme yoluna gidilmiştir. Elinizdeki kitap, Fütûhât’ın c. 10, 205 ile c. 10, 395 arasındaki kısmının müstakil basımıdır. İbnü’l-Arabî bu bölümde sûfîlerin peygamberlerin kandillerinden tevarüs ettikleri bilgilerden söz etmektedir.
